Wat het Eurovisiesongfestival is voor de populaire muziek, dat is de Koningin Elisabeth-wedstijd voor de klassieke muziek. Goed voor een hele lange, ouderwetse avond radio-avond met hapjes, een goed glas wijn, maar voor heel veel spanning.
Strenge normen
Vele jonge getalenteerde violisten uit zowat alle hoeken van de wereld streken de voorbije maand neer in Brussel voor de veeleisende Koningin Elisabethwedstrijd. In hun alles of niets pogingen om de vakjury van deze slopende muziekmarathon te overtuigen, verwende men de Brusselse beau monde en de melomanen met virtuoze krachtpatserij. Unieke bladzijden, die prima door de RTBF en door Klara werden omkaderd. Tijd voor een reconstructie en een evaluatie.
Dat deelnemen aan deze uitputtingsslag hoog in het vaandel van de solisten stond, bleek uit het alweer hoge aantal inschrijvingen. Uit de in totaal 171 aanvragen, inclusief de afzeggingen op het allerlaatste moment, weerhield de directie 64 kandidaten, die al van bij de eerste ronde de raad der ‘wijzen’ voor vaak hartverscheurende keuzes plaatsten.
Kopzorgen voor de beoordelaars maar voor de liefhebbers, die met de nodige nieuwsgierigheid en met een kritisch oor naar de concertzaal in het Flageygebouw afzakten, was het telkens een leerrijke kennismaking. Jongleren tot in de diepste details met de meesterwerken van Bach, Paganini en Ysaye, het publiek kreeg er maar niet genoeg van.
Ariana Grande
Ondertussen weerklonken in de wandelgangen de lyrische lofbetuigingen voor onze landgenote, de 25-jarige Sylvia Huang, die op kousenvoeten maar autoritair met een eindeloze liefde voor muziek door het vooraf bepaalde repertoire slalomde. Het technisch verfijnd meesterschap en de bij wijlen ontroerende muzikaliteit werkten altijd betoverend.
De bescheiden en voormalige eerste violiste van het Nationaal orkest van België; met de looks van Ariana Grande, imponeerde dermate dat men haar unaniem en spontaan na een uitstekende prestatie tijdens het verplicht uit te voeren concerto van Mozart een plaats in de finale toedichtte. Een juiste gok, zo bleek, want de pas benoemde voorzitter Gilles Ledure bevestigde haar selectie voor de club van twaalf ‘gelukkigen’.
Niets werd aan het toeval overgelaten om de thuisblijvers tijdens de afrondende week maximaal bij de apotheose te betrekken. Terwijl de Franstalige collega’s hemel en aarde bewogen om de finalisten via onder meer uitstekend camerawerk te volgen, verenigden Klara en Canvas via alle beschikbare multi-mediakanalen bekende en minder vertrouwd klinkende muzikanten in een panel om gelijklopende of verschillende meningen over het geleverde niveau aan elkaar te toetsen.
De uiteindelijke analyses en conclusies lagen uiteindelijk niet zover uit elkaar. Van de bewieroking van ‘onze’ Sylvia Huang na het vioolconcert van Anton Dvorak tot de magistrale demonstratie van de Roemeense ‘schilderes’ Iona Christina Goicea tijdens het sfeervolle keuzewerk van Shostakovitsj en de duivelse goochelkunsten van de Canadees Timothy Chooi, alle genodigden strooiden kwistig met complimenten zonder in té technische discussies te tuimelen.
Shannon goes candlelight
Kleine opschudding echter tijdens de slotavond toen het licht op het podium en het geluid bruusk de mist ingingen. Zelfs in de algemene regiewagen manifesteerde het ongemak zich waardoor de Amerikaanse Shannon Lee en een groot deel van publiek plots grotendeels in het donker werden gehuld.
Haar koelbloedigheid en de bliksemsnelle reactie van het orkest verdienden zoals Lut Van der Eycken aanhaalde ‘een zevende prijs.’ Tijdens het optreden van de Oekraïense Eva Rabchevska liet trouwens ook de airco het afweten waardoor het respect voor haar loodzware prestatie – in de sauna – met een extra aantal graden steeg.
Terwijl de jury de koppen bij elkaar stak om de punten uit te rekenen, schoof erevoorzitter Arie van Lysebeth aan tafel bij Klara voor een rondje herinneringen aan een rijk gevuld verleden. Van de strijd voor het respecteren van de Vlaamse cultuurgemeenschap tot de warme band met enkele groten zoals violist Yehudi Menuhin en de Israëlische pianist Boris Giltburg,, de winnaar voor de sessie in 2013.
Naast de ernstige interviews kwam ook het jong maar creatief geweld uitgebreid aan bod. De vliegende maar elegante reporter Clara De Decker volgde zes jonge artiesten die, gecombineerd met de meningen op de sociale media, een dagelijks klassement opmaakten. Bij de ultieme evaluatie ging de voorkeur probleemloos naar de Roemeense Iona Christina Goicea.
De uitslag met Stella Chen als winnares kreeg terecht niet de unanimiteit en lokte teleurgestelde reacties bij het aanwezige publiek uit. Zelfs violist Otto Derolez, die enorme veel last had om zijn ongenoegen te verbergen, stelde de stabiliteit van het concours en het grote aantal uitschuivers bij de nummer één openlijk in vraag.
Enige troost bij deze flinke teleurstelling: Sylvia Huang veroverde zowel de luisteraars van Klara als die van Musiq 3, ze ging prompt met de publieksprijs aan de haal. Toch een anticlimax na een mooie week radio als ode aan de ‘Mount Everest van de muziek’; de Koningin Elisabethwedstrijd. Volgend jaar zijn de pianisten aan de beurt. (FvM)
° Fotocredits: VRT
