Jonathan wint de ‘Champions League’
Van de behoorlijk goed gevulde Rotterdamse Ahoy bij het Eurovisie Songfestival naar de meer serene sfeer in de tijdig na een brand herstelde Brusselse Bozar. De slotweek van de twintigste Koningin Elisabethwedstrijd voor piano was een kolfje naar de hand van Canvas en Klara, die geen enkele inspanning uit de weg gingen om de kille sfeer in de lege concertzaal tijdens de meest prestigieuze competitie te compenseren.
Nog voor de 58 ambitieuze kandidaten uit zowat alle hoeken van de wereld hun kunnen voor de niets ontziende jury demonstreerden, strooide de VRT met een flinke lading beloften. Maximale verslaggeving voor de noodgedwongen thuisblijvers door de maatregelen in de strijd tegen Covid-19. Analyses met een panel van deskundigen en vooral verfijnd camerawerk: het rijkgevulde communiqué klonk zowaar als een concerto van Mozart.
De realiteit werd echter een behoorlijke afknapper. Klara beperkte de focus tijdens de halve finales op enkel de avondsessie. De doorgewinterde liefhebbers, die omwille van verplichtingen overdag nauwelijks op Canvas konden afstemmen, bleven op hun honger zitten. Zelfde verhaal voor de oudere generatie voor wie de meest recente multimedia ontwikkelingen een ver van mijn bed show blijven.
Dubbele quarantaine
Wie alsnog de moed bij elkaar raapte om zich te laten bijpraten door Nicole Van Opstal en door de afscheid nemende Lut Van Der Eycken (foto) moest zich tevreden stellen met korte fragmenten. Onvoldoende dus om op een degelijke wijze de kanshebbers voor een plekje in de tot zes plaatsen gereduceerde finale te wikken en te wegen. Alles behalve klantvriendelijk.
Geen live publiek om de prestaties met een staande ovatie of – soms – met een ongewenst applaus tussen de delen van een concerto te ondersteunen. Bovendien nog een week opgesloten worden in de Koningin Elisabeth Kapel om het verplichte werk in één week tijd in te studeren, de uitputtingsslag evolueerde in een zakelijk koele context. Bijzondere omstandigheden die wellicht ook de kwaliteit van de optredens bepaalden.
De Russen, die hun hoop op het bekende eerste en derde concerto van Tsjaikovski en van Rachmaninoff hadden gevestigd, gingen vaak tekeer alsof ze de hoofdrol vertolkten in één van de vele griezelromans van Stephen King. Iets wat ook de subtiele schoonheid van het opgelegde Bruno Mantovani’s ‘D’Un Jardin Féerique’ helemaal verwoestte. Dat het panel bij Klara Sergej Redkin’s vertoning als een ‘Russische beer met een delicate ziel’ de hemel inprees, stuitte op totaal onbegrip. Zeker omdat de werkelijkheid eerder op een nachtmerrie in het Jurassic Park geleek.
Met Jonathan Fournel (foto bovenaan), de Franse solist, die zowat elk muziekstuk als een opera met talloze acteurs vergeleek, steeg het niveau van de afgelopen dagen naar een bijna buitenaards niveau. Zijn subtiele vertolking van het tweede concerto van Brahms, met de hulp van het overigens uitstekend Belgisch Nationaal orkest onder leiding van dirigent Hugh Wolff, vertaalde zich in een regen van lofbetuigingen.
Zelfs de zes jongeren, die in opdracht van de VRT een maand lang de slopende marathon met de allures van een kampioenenbal volgden, sloten zich tijdens een evaluatie bij Clara De Decker, met de Kylie Minogue looks, aan bij het spontane en het sprankelende enthousiasme. Dat de tienkoppige jury hem na een korte beraadslaging tot winnaar uitriep, besloot een bij wijlen straffe editie, die (gelukkig) dankzij Canvas en verschillende streams tot een feest werd verheven.
De uitslag
1. Jonathan Fournel (Frankrijk)
2. Sergej Redkin (Rusland)
3. Keijo Mukawa (Japan)
4. Tomoki Sakata (Japan)
5. Vitaly Starikov (Rusland)
6. Dmitry Sin (Rusland)
