In 1965 was de tijd dat tieners massaal vinyl kochten nog heel ver weg. Zelf was ik nog niet aan het werk en zag met lede ogen dat mijn tweelingbroer Egbert, die zich had ingeschreven voor de avondopleiding aan de gerenommeerde Academie Minerva, zijn eerste verdiende centen binnenbracht. Eerlijk verdiend als medewerker bij de reclameafdeling van Vroom en Dreesmann in Groningen.
Zelf haalde ik wat extra zakgeld binnen door mijn vader te assisteren in het kapsalon. Vooral op de zaterdagen was het er een komen en gaan van vaste scheerklanten. Dat ging volgens een vast procedé, waar wel enige verklaring voor nodig is. Er waren twee werkstoelen waarin de klanten plaats konden nemen. Het werkgebied bestond verder uit de wastafels, vier ladekastjes, drie bovenliggende glazen kastjes en twee grote spiegels.
Naast de gebruikelijke kappersattributen was er veel verkoopmateriaal van de firma Valdelis uit Schiedam. Op het einde van elk jaar verraste die de vaste afnemers met een ander product van de firma Jansen uit hetzelfde Schiedam, een heuse Jonge Jenever, ‘Louter Kabouter’. Maar terug naar de indeling van de salon aan de Korreweg 105 in Groningen (foto). Er waren ook twee grote stapels vers gewassen, witte handdoeken en in de diverse lades staken allerlei scheerattributen van de diverse vaste klanten, inclusief hun abonnementskaarten.
Zoeken naar de ontbrekende stuiver
Een klant kocht een kaart tegen een vaste prijs en kreeg als bonus, als de kaart helemaal was opgeknipt, één gratis scheerbeurt. Ook waren er de bijzondere lades in de kasten. Eén was op slot, want daarin stak de kassa. Iedere zaterdagavond moest ze op een cent nauwkeurig uitsluitsel geven of er met de klanten voor 100% was afgerekend. Moeder was verantwoordelijk, waarbij ik haar vaak mocht bijstaan om soms tot een conclusie te moeten komen dat er een stuiver ontbrak. Opnieuw tellen dan maar was het besluit van moeder Rie, die niet snel van opgeven wist.
° Lees verder onder foto’s
De tweede lade was een feestlaadje voor de jeugd. Een grote vierkante trommel gevuld met boterboontjes die na een knipbeurt aan een kind werd uitgedeeld. Het hoeft geen betoog dat op rustige momenten deze lade ook wel eens om andere redenen werd geopend. Terugkomend op de twee stoelen, in één stoel werd een klant geknipt dan wel geschoren door vader. In de tweede werd een klant alvast ingezeept. In eerdere jaren had broer Jelle al vaak de Vergulde Hand aan de kwast gezet. Om vervolgens de klant in te zepen. In het midden van de jaren zestig stond ik vader nu en dan bij om… juist, de nodige fooien te krijgen van de klanten.
Eindelijk een eigen baantje
Terugkomend op ´geld verdienen´. Dat was mijn extra bron van inkomen, naast het wekelijkse zakgeld, waardoor ik kon sparen om singles te kopen. Een jaar later, in september 1966, ging ik werken en was het niet meer nodig alle stuivers bij elkaar op te tellen om muziek te kunnen kopen. Ik ging werken als ´jongste bediende´ bij het PEB Groningen, het Provinciale Elektriciteits Bedrijf voor Groningen. Later vernoemd tot Essent, nadat het tussendoor ook geruime tijd EGD (Elektriciteitsbedrijf voor Groningen en Drenthe) heette.
Van mijn eerste salaris kocht ik bij het zusterbedrijf Laagspanningsnetten een heuse koffergrammofoon en mijn eerste elpee, ‘Victoria’, van Liesbeth List. In de opruiming aangeschaft in Apeldoorn van Rob de Nijs en The Lords. Wat trouwens ook in 1965 was.
Hans Knot
