JLB gaat (soms) naar zee. Al is dat nu toch wel heel lang geleden. Een verhuis, corona, de dagen die veel sneller gaan (of lijkt dat enkel zo?)… Het was altijd wel wat. Niet dat ik steeds thuis bleef zitten, maar die zee, dat kwam er gewoon niet meer van. Tot nu. Omdat er een aanleiding voor is, want RadioVisie 4.0 gaat op 31 oktober alweer zijn zesde jaaringang in.
De kaap van het nieuwste lustrum gerond. Zonder al te veel ongelukken. Dat scheelt. We hebben de gebeurtenis ongemerkt voorbij laten gaan. Waarom ook niet? Uiteindelijk is doorstart nummertje 4 er ook ongemerkt gekomen. Het wordt later een uiterst korte passage in mijn ‘memoires’. Alhoewel klein als onderdeel van de geschiedenis , is de comeback toch bijzonder efficiënt gebleken.
In de lente van 2014 was er een einde gekomen aan de online versie van RadioVisie. Het avontuur was uit de radio en al helemaal uit mezelf. Ik bleek niet de enige te zijn, want alhoewel enkele redacteuren een poging deden om het project zonder mij verder te zetten, liep het uiteindelijk toch grondig fout. De wet van de onderschatting. Vaak, heel vaak meegemaakt. RadioVisie is een dagtaak. Voor meerdere personen. Moet je het dan ook nog eens gratis doen, dan moet de liefde voor de radio ongemeen groot zijn. En liefde komt als eb en vloed…
De comeback van het virus
In de zomer van 2017 meldde het virusje zich weer. Zonder grote verwachtingen wilde ik de stand der dingen wel eens bekijken. Sociale media bood daarvoor een snelle en effectieve uitweg. Het was begonnen toen steeds meer radiovrienden en andere kennissen Messenger boven e-mail gingen verkiezen. Ik wist dat het bestond, maar had het verder nooit gebruikt. Waarom zou ik? Ik had me drie jaar geamuseerd aan de kust (en elders). In alle rust, stilte en kalmte. Weg van alle druk, uit welke hoek die ook mocht komen. Zoiets werkt louterend! Maar helemaal genezen van het radiovirus, dat toch ook niet. Zo bleek maar weer eens. Afkickpoging nummertje 17, alweer mislukt.
Van het één kwam het ander. Het begon met Messenger, Facebook volgde. Er bestond ook nog een account uit de vorige RadioVisie-periode. Zelfs na meer dan enkele jaren inactiviteit was dat binnen de paar seconden weer operationeel. Het klopt; internet vergeet niet, niks en nooit. Het is en blijft een vreemd gevoel. Uiteraard raad je het vervolg. Twitter en Instagram maakten al snel het klavertje vier volledig van mijn activiteiten binnen de sociale media.
Zette ik op 21 juli zomaar een foto op mijn FB-pagina, zonder dat ik enig idee had waar ik naartoe wilde, dan keek ik enkele maanden later al terug op een bijzonder vreemd parcours. Reeds na een paar dagen en enkele postings verder was de respons groot. Zonder dat ik het zelf besefte werd ik razendsnel meegesleurd in een stroom reacties, suggesties en goede raad allerhande. Het leidde tot een vreemd soort comeback van RadioVisie via… Facebook.
The real thing
Ik zat er bij en kijk er naar. Raar… ‘Meegesleurd in de vaart der volkeren’, om een citaat van Lodewijk van Deyssel te recycleren. Aan hulp en suggesties ontbrak het niet. Ik kreeg continu tips via Messenger, ik hing zolang aan de smartphone tot mijn rechteroor warm kreeg en de bestanden die via WeTransfer uitgewisseld werden, waren nauwelijks nog te tellen. Dat is dan weer het leuke aan het sociale media-verhaal, het werkt allemaal zo makkelijk, het is zo eenvoudig.
Het zette aan tot actie, tot reactie, tot initiatief. De spontane verbeteringen en aanvullingen in woord, beeld en geluid, toegevoegd door ‘volgers’ aan mijn schrijfsels op Facebook, gaven een extra dimensie. De kracht van het medium. Nogmaals. Al bleef en blijf ik sceptisch tegenover de machtsconcentratie van deze online platformen. Hun hele hebben en houwen is in handen van slechts enkele, meestal Amerikaanse en Chinese bedrijven.
Mijn aangeboren scepticisme tegenover ‘macht’ en de beperking van ‘vrijheid’ vaart daar niet goed bij. Privacy-problemen, de wijze waarop marketeers op Facebook, Instagram, TikTok en andere ‘socials’ de gunsten van mijn vriendschap proberen te verkrijgen en de rol die het medium speelt in het leven van personen die het minder goed menen. Grof! Maar daar wil ik nu niet verder over uitweiden want het ging over RadioVisie 4.0.
Eind oktober 2017 werd de ‘bedrijfspagina’ RadioVisie Retro actief op Facebook. Op 4 september was de RadioVisie-blog al gestart, met grotendeels dezelfde inhoud. Bloggen.be/radiovisie was bedoeld voor mensen die FaceBook nog steeds afzweerden. Een pak radiofans had intussen vernomen dat RadioVisie terug was (al was dat eigenlijk niet zo) en vroeg om hen niet te vergeten. Rudy De Saedeleir, Tim Peeters, Serge Hadermann, wijlen Peter van Dam, Hugo Van Vlaanderen en Filip Vanmolle trokken me definitief over de streep.
“Doe je ding niet op Facebook, maar laten we gewoon RadioVisie doorstarten via een eigen website!”, klonk het unisono. Omdat ik opgevoed ben met de slogan ‘Men vraagt en wij draaien’, moest ik wel toegeven. De rest is gewoon geschiedenis. Alweer meer dan vijf jaar.
De Hans Knot van Vlaanderen heeft na een zoveelste comeback “Radiovisie” opnieuw op de rails gekregen, zodoende dat radiofreaks iedere dag opnieuw een verse lading nieuws kunnen inkijken via de website ondanks het feit dat de redactie door de jaren heen ook is gekrompen blijft het enthousiasme van de (gratis) medewerkers toch lovenswaardig!
Hopelijk nog vele jaren doorgaan Jean-Luc & Co, vanwege een fan uit de “Baffle”-periode.