Dinsdag 14 maart 2007. Ik ben in de buurt van het West-Vlaamse plaatsje Egem. Omdat masten en vooral zendmasten mij altijd geboeid hebben, besluit ik de snelweg Brugge – Roeselare te verlaten en een kijkje te nemen vlakbij de gigantische antenne-constructie, toen van de VRT, tegenwoordig geëxploiteerd door Norkring. Liefst 305 meters hoog en daarmee de grootste in het land. Niet enkel in gebruik door alle kanalen van de publieke omroep, maar ook door de grote commerciële radiojongens, telecombedrijven incluis. Ik wil wel eens van dichtbij zien waar men zoveel geld voor betaalt.
Het is bijna 18:30 uur, ik parkeer mijn auto in de buurt, kijk naar omhoog en… zie twee mannen van op zo’n driehonderd meter naar beneden springen. Drie schrikseconden later en tweehonderd meter lager, gaan er twee valschermen open. De resterende honderd meter naar de begane grond worden zwevend afgelegd en duren zo’n twintig seconden. Ik sla het tafereel enigszins verbijsterd gade en ik ben niet alleen. Vier armlengtes van mij vandaan is ook iemand aan het toekijken. Een man met een diepe pet stapt op mij af en vraagt in het meest zuivere West-Vlaams of ik ook de volgende vertoning wil zien?
Ik ben nieuwsgierig en al snel hoor ik van de buurtbewoner dat er wel vaker base jumpers, meestal in weekend, de VRT-zendmast gebruiken als letterlijke springplank voor hun hobby. Steeds als het VRT-personeel naar huis is, maar blijkbaar wel met medewerking van de veiligheidsdiensten. Ik merk inderdaad een metershoge omheining, met tientallen weerhaken rondom de zendersite. Een normaal mens heeft al een ferme ladder nodig om bij de eerste mastladders te komen. Toevallig weet ik dat VRT jaren geleden miljoenen Belgische franken geïnvesteerd heeft in de beveiliging van hun zenderparken om dit soort waaghalzerij te verhinderen.
Intussen vertelt mijn gesprekspartner me dat het bijna altijd om Fransen gaat die naar boven klauteren om daarna weer naar beneden te kunnen springen. Klopt, want de man laat me een eind verder een wagen met Franse nummerplaat zien… op het erf van een vlakbij gelegen boerderij. Van de base jumpers intussen geen spoor. Terwijl we terug naar de mast lopen, bemerken we een vrouw, uit het niets opgedoken, die in de hoogte staart. We doen hetzelfde. En ja hoor… nauwelijks vijftig minuten na hun eerste sprong duikt het duo alweer naar beneden, doorheen de spankabels van de mast, richting Brugsebaan. Luid aangemoedigd dit keer door, zo blijkt, de eveneens Franse vrouw.
Ieder mens moet een hobby hebben natuurlijk. En ook goede vrienden of kennissen in de buurt die dit soort hobby mogelijk maken.
Ik had altijd gedacht dat Sint-Pieters-Leeuw de hoogste zendmast had ?Waarschijnlijk hebben ze daar wel de hoogste betonnen constructie ?
Iedereen zijn hobby maar je moet het maar in je hoofd halen om op dergelijke locatie naar beneden te jumpen ! Hoe hoger hoe veiliger zeker ?