Afgelopen dinsdag was het weer zover. Een jaarlijks terugkerend fenomeen. De radio pakte er al mee uit vanaf het eerste bulletin om 06:00 uur. “Belgische supermarkten worden alsmaar duurder dan die in buurlanden. Wie in een Belgische supermarkt gaat winkelen, betaalt gemiddeld 13,4 % meer dan in Duitsland, 12,9 % meer dan in Nederland en 9,1 % meer dan in Frankrijk. Ten opzichte van een vorig onderzoek zijn de verschillen in prijsniveaus nog toegenomen”.
Lekker zo op je nuchtere maag. Geen nood, probleempjes vragen om een oplossing, dus gooide ik mijn geplande werkschema om. ‘Snel even naar Frankrijk’. Ik weet het; ‘vlug op en neer naar de zuiderburen’, zal voor veel mensen héél vreemd overkomen. Ik leg het even uit… Ik woon, in vogelvlucht, op drie kilometer van de Franse grens. Als ik uit het raam van mijn bureau/werkplek/ontspanningsruimte/mancave (ik heb nog steeds geen idee hoe ik dat ga noemen) kijk, dan tuur ik zo La douce France in.
Over en weer naar de supermarkt aldaar is bijgevolg hetzelfde als voor zij die in het binnenland naar Delhaize, Albert Heijn of Aldi gaan om te winkelen. Ik doe dat al heel lang bij Match in Halluin (La porte verte). Een ietwat groezelige, maar net daardoor sfeervolle winkel, nauwelijks driehonderd meter over de grens. Zo dicht tegen België aan dat noch de GPS, noch de smartphone doorhebben dat ik in het buitenland ben.
Die dinsdag had ik niet echt een lang boodschappenlijstje, ik was er vier dagen eerder nog geweest, ik wilde vooral eens polsen of dat soort radionieuws andere mensen wel aanspoorde om snel richting Halluin te trekken.
Ik ben en was uiteraard al heel lang niet de enige die Match ontdekt hebben. Honderden (duizenden?) landgenoten doen dat. Je vindt er quasi alle producten van ‘bij ons’ terug, meestal goedkoper. Zeker alles wat vloeibaar en drinkbaar is… De Franse politici houden op dat vlak blijkbaar meer van hun burgers dan de onze… De Nederlandse en Duitse, naar het schijnt, ook. Maar daar heb ik geen ervaring mee.
En ja hoor, het radionieuwsbericht bleek inderdaad een wake up call voor nog meer Belgen om naar Halluin te trekken. Waar op een doordeweekse dinsdag de drukte best meevalt, was het nu hard zoeken naar een parkeerplaatsje tussen de, hoofdzakelijk door Belgische nummerplaten ingenomen parking. Inderhaast sleepte het winkelpersoneel extra paletten aan.
Een auto moest ik gelukkig niet kwijt, want ik fiets. Twee tassen achterop, een stevige rugzak als extraatje. Besparen op voeding en drank en dan dure diesel verstoken? Wie A zegt, moet ook B zeggen. Met de jaarlijks uitspaarde centen betaal ik netjes mijn auto- en andere belastingen. Op één of andere manier heb ik daarbij het gevoel dat buitenlands geld terugvloeit naar België. Dat van mij.
