In de 25-30 jaar dat ik nu met radio bezig ben, was er ook nog een tijd dat ik graag drive-in-shows deed. Ja, van die echte drive-in-shows, van Zaffelare tot Zoetenaaie, van Zichen-Zussen-Bolder tot Kortemark. Je kan het zo gek niet bedenken of er was wel een dorp, een zaal, een fuif.
En het was altijd zaak, vonden wij, om zo vroeg mogelijk in het dorp van actie toe te komen. Kwestie van nog wat te socialisen in het dorpscafé. Soms waren we al heel vroeg, werd er iets te veel van het lokale bier gedronken en werd de drive-in-show zelf een schimmige bijzaak. Het kon gebeuren!
De truc om de zaal te vinden: rij eerst naar het centrum van het dorp, vat post bij de kerk, en vraag dan aan de eerste de beste voorbijganger ‘waar is zaal puntje puntje puntje. In negen van de tien gevallen krijg je meteen een juist antwoord, en een veel beter verhaal dan bij welke GPS-besturing dan ook. Soms is het nodig een lokale tolk in te huren, want op bijvoorbeeld een zondagmiddag rond een uur of vijf, is het in veel dorpen moeilijk nog iemand te vinden die verstaanbaar Nederlands spreekt. Maar het blijft heerlijk: zo’n zwetende massa hossende mensen, ‘Satisfaction’ van de Stones, ‘Gloria’ van Them.
En af en toe als het heel echt goed ging, een uitvoering van ‘Psycho Killer’. Alleen diegenen die nog een beetje nuchter waren hoorden het verschil met het origineel. Geniet in het vinylmoment van een ‘Psycho Chicken’,Fa Fa Fa Fa Fa Hoort! Wie kraait daar kinderen? Het blijft een fuifnummer, in welke uitvoering dan ook. Dat waren The Fools, met de hit van Talking Heads.
Tot een volgend vinylmoment.
