Hebben wij nog iets Nederlandstalig bij de hand? Jawel! Van alle levende cabaretiers uit Holland zijn er een paar die tot in Vlaanderen bekend zijn. Denk aan Youp van ’t Hek, tegenwoordig ook een beetje Theo Maessen en Herman Finkers. Als ik Bram Vermeulen noem en Freek de Jonge, die kennen de meesten we, maar niet meer als ‘Neerlands Hoop In Bange Dagen’. Dat is – vrees ik -, net iets te lang geleden.
Er was inderdaad een tijd dat die twee met mekaar optrokken en heel Nederland onveilig maakten met hun cabaretprogramma ‘Neerlands Hoop Express’. Toen was er bijna alleen Toon Hermans, met toch altijd maar een blije boodschap en melancholische liedjes. Met de opkomst van ‘Neerlands Hoop’ waren er eindelijk weer wat jonge kerels die de knuppel in het hoenderhok gooiden.
Zij schopten, zoals dat toen heette, aan tegen al wat burgerlijk was. De vaste baan, het eigen huis, de politiek, de maatschappij en toppunt van hun maatschappelijke inbreng was hun tournee ‘Bloed aan de Paal’. Toen Nederland nog meevoetbalde in de Wereldbeker moesten ze spelen in Argentinië, destijds onder het bloedige bewind van dictator Pinochet. Vandaar de titel, ‘Bloed aan de Paal’.
In het verzinnen van titels en teksten algemeen, waren ze erg goed, ‘Neerlands Hoop In Bange Dagen’. Maar ook in het vertolken van nummers die ondertussen bijna honderd jaar oud zijn, én vrij van rechten! Van hun elpee ‘Hoezo Jeugdsentiment?’ uit 1976, is dit een nummer dat eigenlijk al een hit was in 1956. Bent u nog mee? Luister naar een stukje logica, geluk zit in een klein hoekje. ‘Ik Ben Zo Blij’, dat mijn neus van van voren zit, en niet opzij!
Ik hoorde pas Freek de Jonge in een interview zeggen dat hij liefst nog dertig tot veertig jaar doorgaat met optreden. Als 85-jarige binnenkort op het podium? En dan dit liedje zingen, ik wil het hem nog zien doen! Tot een volgend Vinylmoment moet je niet wachten tot ik 85 ben.
