Hoe is het nu om als Belg in Nederland te werken bij de radio? Van alle soorten uitzendingen die ik bij Hilversum 3 heb gemaakt waren eigenlijk de nachtuitzendingen het leukst. OK, er waren minder luisteraars dan overdag, ook Hollanders moeten slapen, maar als programmamaker zat je toch meer op je gemak. En je hebt vaak ’t idee dat de mensen ’s nachts beter luisteren. Overdag is de radio wat vaker behang.
Wij zochten toen allemaal zelf onze platen uit. Iets wat tegenwoordig ook al lang niet normaal is… we deden zelf onze techniek. Met twee echte draaitafels, wel gigantische bakbeesten. En we hadden wat randapparatuur, erg simpele maar wel degelijke spullen.
En ’s nachts legde je al eens iets anders op die draaitafels waar je overdag niet zou mee aankomen, een Vlaamse plaat bijvoorbeeld. Voor Hollanders was de eerste kennismaking met Yvan Heylen alsof ze iemand een mengeling van Zuid-Afrikaans met Swahili hoorden zingen. Schuddegeze met haar gat, dat kon niemand vertalen, tenminste in het begin niet.
Het werd helemaal lachen als je iets liet horen wat muzikaal van die tijd was, maar gezongen in een Mechels-Leuvens dialect. En wie kan dat beter dan Big Bill? Herinneringen aan momenten dat ik de enige in de studio was die ook maar iets begreep van Tes Ka! Waarom dit niet het feestlied geworden is van 11 juli snap ik niet. Onze springer-crosser met feestvarken numero uno Big Bill, ‘Tes Ka van september tot in Maa’.
Tot een volgend vinylmoment!
