In januari 1980 ging de nieuwe serie ‘Profiles in Rock’ van start, een syndicated product van Watermark Corp. Liefst 150 radiostations zonden het programma van 58 minuten uit. In de eerste aflevering was er een interview met The Rolling Stones. Meteen bij de introductie werd meteen bekend gemaakt dat alle programma’s voor de komende 52 weken al waren ingepland. Er zou daarbij ruime aandacht zijn voor o.a. Supertramp, Boston, Doobie Brothers en Kansas.
De opnames waren vooral bedoeld voor stations met een Top 40 rock formaat hanteerden. ‘Profiles in Rock’ werd gepresenteerd door Terry McGovern. Het werd op een vinylplaat aangeleverd vanuit Hollywood, waar Watermark Corp. was gevestigd. Zij stonden ook in voor de Casey Kasem Countdown Show, de Country Countdown en de Wolfman Jack shows. Succes bij voorbaat verzekerd dus.
In Nederland werd begin 1980 nog behoorlijk veel disco gedraaid, terwijl het woord in New York inmiddels als een vies werd omschreven. De scene had er een complete verandering ondergaan. Het meest vooraanstaande radiostation met een disco-format was WKTU-FM, maar de eerder veel gebruikte slogan ‘Disco 92’ was er nog maar zelden te horen. Van het dj-team van twee jaar eerder, stonden er nog slechts twee op de loonlijst. De rest was vervangen.
Ook bij WBIS FM, dat behoorlijk wat succes kende in de disco-jaren, ging er een andere muzikale wind draaien. De slogan ‘Disco and more’ werd ingewisseld voor ‘The Sound of the Eighties’. Er kwam meer ruimte voor nostalgie en voor de muziek die in de voorbije jaren totaal in de verdrukking was geraakt. Frankie Crocker, de programmaleider van WBIS, verklaarde meer aandacht te willen besteden aan muziek die een grotere verscheidenheid aan luisteraars zou opleveren.
De Amerikaanse invloeden bleven in 1980 ook volop meespelen in Nederland. Op zaterdag 26 april plande omroepvereniging VARA een marathonuitzending met de titel: ‘The All American Show’. In een dertien uur durend programma konden kijkers alles vernemen over de televisie in het land van Uncle Sam. Vanaf drie uur in de middag was er een opeenvolging van shows, quizprogramma’s en soapopera’s.
En dat allemaal om de haverklap onderbroken door Amerikaanse commercials. Net zoals daar dus. 42 jaar geleden was er in Nederland nog geen commerciële televisie. Enkel de STER die reclamebokken uitzond tùssen de programma’s, niet in de uitzendingen. Het idee voor deze Amerikaanse tv-dag, waarvoor alle reguliere VARA-uitzendingen dienden te wijken, kwam van Joop Daalmeijer en Hans Emans.
Zij vonden dat de Nederlandse kijker kennis moest maken en zelf oordelen over het vaak in de nationale media bekritiseerde Amerikaanse televisiesysteem. Voor diegene die er tijdens deze marathonuitzending genoeg van kregen, was er, zoals altijd, de ‘uitknop’ op het tv-toestel.
Op 26 april 1980 werd de VARA All-American uitgezonden, met alleen maar producties van Amerikaanse bodem. Dit is het einde van die marathon met het Amerikaanse volkslied, waarna Elles Berger, out-vision, nà vier uur ’s nachts afsluit, en dus ook de zender Nederland 2.
De beroemde Casey Kasem wekelijkse top-40 en de geweldige Wolfman Jack shows
kwamen allemaal via zulke vinylplaten op de radiostations zoals bv AFN terecht.