Radio maken vanop een schip ergens in de Middellandse zee. Het levenswerk van de voormalige Israëlische vredesapostel Abie Nathan, die vanop de MV Peace een deel van het Midden Oosten met popmuziek bestookte, werd door Grand Prix Radio helemaal geactualiseerd.
Dit keer niet met de bedoeling om de politieke geschillen met de Palestijnen bij te leggen maar om, met als achtergrond het majestueuze stadscircuit van Monaco, de thuisblijvers maximaal bij de meest prestigieuze wedstrijd van de F1-kalender te betrekken. Een inmiddels jaarlijkse missie die door veel spektakel en door vaak grappige anekdotes tot een niet te missen evenement uitgroeide. Visual Radio dus.
Ladies night
Aan luxe op de Holland Boat van om en bij de tachtig meter geen enkel gebrek overigens. Ruime studio’s uitkijkend op de baai van het kleine prinsendom waar het ’s avonds vooral genieten was van de ondergaande zon en van de vaak onverwachte gebeurtenissen op de nabij liggende jachten.
Zo konden Alexander Stevens en de zijnen in het holst van de nacht genieten van enkele frivole dames, die iets verderop niets aan het toeval over lieten om klanten te werven. Dat de champagne ondertussen rijkelijk vloeide, namen de presentatoren er voor lief bij want de opdrachten denderden in een hels tempo verder.
In ruil voor een fors geprijsd ticket reisde bovendien een select gezelschap mee naar het mondaine staatje om van een flink gevarieerd programma, inclusief lekker eten en de nodige alcoholische dranken te genieten. Niet alledaags dus om oog in oog te staan met de helden die zich als evenwichtskunstenaars achter het stuur van de super gesofisticeerde bolides langs de uiterst gevaarlijke bochten van het minicircuit slalomden.
In stilte biddend dat ze alle contacten met de vangrails zouden vermijden om niet alleen de mecaniciens te sparen maar ook om aan de donderpreek van managers à la Guenther Steiner en Helmut Marko te ontkomen.
Dat Grand Prix Radio een wereldwijde uitstraling genoot, kreeg voor zover nog nodig, een extra boost toen plotseling Prins Albert zich in de kajuit meldde. Een korte maar fel gesmaakte ‘acte de présence’ om zijn steun aan een veiling te onderstrepen en om enkele vragen te beantwoorden. Zijn aanwezigheid was voor iedereen een verrassing.
Niki Lauda
Zaterdagmiddag 12:00 uur. Toen de voormalige 538-presentator Robin Léfèber als vervanger van Luc van Rooij de touwtjes in handen nam, had de invaller voor Adam Curry, Alexander Stevens een gesprek met Stijn De Boever, de sales director van de Belgische F1 Grand Prix op het circuit van Francorchamps, al achter de rug.
Inhoudelijk stelde het buiten wat gekeuvel over de terugkeer naar Zandvoort niet echt veel voor want het Monegaskische nachtleven had duidelijk sporen nagelaten. De race vanop de eerste rij beleven lukte niet, want de Belgische kiesplicht eiste zijn terugkeer naar huis. Bon, tot zover deze bladzijde publiciteitspraat.
Vreemd genoeg was er geen enkele mijmering over de plotse dood van racelegende Niki Lauda, de eerder in de week als een bom in het doorgaans gesloten F1-milieu was ingeslagen. Het regende continu eerbetonen. Van de aangepaste helm voor de Duitser Sebastian Vettel tot de wondermooie decoraties op verschillende wagens, het droeve nieuws raakte iedereen, zoveel was zeker.
Het uur van de angst
Van een kelner met handschoenen die de reling van het drijvende radio-onderkomen van de Nederlandse kolonie reinigde tot de foutloze doortochten tijdens de ultieme voorbereiding van Max Verstappen langs de verraderlijke omgeving, die hem en zijn team vorig jaar in een nachtmerrie dompelden. Niets ontsnapte aan de scherpe waarnemingen van de medewerkers op weg naar een rondje Russische Roulette: de kwalificatie.
Met voor de luisteraars het verslag van Olav Mol voor betaalzender Ziggo Sport. Wie tijdens het strategisch blunderen van Ferrari-thuisrijder Charles Leclerc op een degelijke geluidskwaliteit hoopte, bleef op zijn honger zitten. Ook overstemden de interviews van Jack Plooij met de uitgeschakelde rijders het commentaar. Zonde want hun verhaal was het geheel ten goede gekomen. Gelukkig compenseerden de latere bijdragen de ongelukkige ‘uitschuivers’.
16.00 uur. De motoren verstomden. Een uiterst emotionele Lewis Hamilton veroverde zijn 85ste pole position, Max Verstappen moest zich, ondanks sterke rondetijden, tevreden stellen met de derde startplek. Tevredenheid alom, tijd dus om zich voor de avondmaaltijd op te maken. Een voorrecht dat niet echt voor Grand Prix Radio was weg gelegd.
Tegelijk werd een andere race ingezet, het uitzendklaar maken van de verzamelde impressies tijdens een buitengewoon spannende strijd tegen het uurwerk. Een slogan stond daarbij als een paal boven water: ‘Grand Prix Radio, We love speed, We love Monaco’. (FvM)
