Mijn vrouw zei vanmorgen tegen me: “Je bent verslaafd aan Facebook!”. Ik dacht, indachtig aan de vraagstelling van de VPRO: “Is dat wel zo?”. Bij het begin van dit millennium had je Hyves. Dat was een Nederlands platform waar iedereen teksten en plaatjes op kon zetten. Het werd in korte tijd enorm populair. Bij de Telegraaf was men druk bezig met multimedia en dacht men dat dit een goede aanvulling zou zijn.
Dus kocht men voor veertig (!) miljoen euro Hyves op. “We verwachten door deze sterke combinatie de komende jaren nog onverminderd te kunnen doorgroeien in zowel gebruikersactiviteit als in omzet”. Een prachtige volzin. Helaas liep het wat anders. Het succes bleef uit en Hyves werd na enige jaren opgeheven. Een miskoop van veertig miljoen.
Toen was daar ineens oud-minister Maxim Verhage die zat te twitteren tijdens kabinetsvergaderingen. Dus ik sloot me bij Twitter aan. Het voordeel was dat het goed werkte op mobiele telefoons. Ik heb in die begintijd heel wat teksten aan dat medium toegevoegd. Vaak verschenen ze later op voorpagina’s van huis-en-huis bladen. Of zorgden ze voor grote ophef op het gemeentehuis.
Omdat mijn partij in de Raad zat volgde men mij met argusogen. En ik hou er wel van een steen in de vijver te gooien. Heerlijk! Op een gegeven moment, in 2007, werd ik door de oud-programmaleider van Radio Luxembourg, Mike Knight, geattendeerd op Facebook. Ik bekeek het en snapte er in het begin niet veel van.
Ik ging scannen op alle naamgenoten in de hele wereld. Na driehonderd stuks stopte het. En ik zag dagelijks de wederwaardigheden van familie die ik verder niet kende. Weinig boeiend. De volgende stap was op zoek te gaan naar oud diskjockeys. Dat had meer succes. Ik vond bijna iedereen terug waar ik vroeger als tiener naar geluisterd had. Zowel van Radio Luxembourg, Radio Caroline en Radio London.
Zeer boeiend om met die mensen van gedachten te wisselen. Ik maakte zelf een groep over Radio Luxembourg. In Nederland zelf was Facebook toen nog amper bekend. Dat zou in de loop der tijden veranderen. Ik plaatste postings over vakantie, zaken uit de buurt of zo maar wat. Totdat ik drie jaar geleden met Radio Emmeloord begon. Sinds die tijd plaatste ik elke dag wat ter promotie of gewoon als nieuwtje.
Later begon dat ergere vormen aan te nemen. Er waren dagen bij dat ik wel tien postings plaatste. Maakt niet uit waarover; gewoon Facebook vol plempen. Ik kreeg, en krijg, daar nog steeds veel reacties op. Toch heb ik een tijdje geleden besloten de meeste postings er na een dag weer af te halen. Anders wordt het allemaal wel erg veel.
Men heeft allerlei gedachten over Facebook; ook wat de privacy betreft. Ik heb alles openbaar staan. Iedereen mag alles zien. Als je privacy wilt moet je gewoon internet niet op gaan. Men mag van mij alles weten. En ik geniet er nog dagelijks van zowel zin als onzin op Facebook te zetten. Ben ik dan verslaafd? Ach, ik denk het wel. Maar dat geeft toch niet bij zo’n prachtig medium?
Radio Emmeloord heeft ongeveer dertig vrijwilligers. Ik communiceer uitsluitend met ze via Facebook en Messenger. Dat werkt perfect! Praktisch alle vrijwilligers als de (zender)technici heb ik via Facebook gevonden. En ook voor deze column zet ik weer een link op Facebook.
