Het boek over Lex Harding
Afgelopen week heb ik het boek over Lex Harding (333 bladzijden!), geschreven door Ton van der Lee, praktisch in één ruk uitgelezen. Prachtig geschreven werk! Er kwamen allerlei herinneringen bij me op die ik graag in deze column wil verwerken.
In 1964 begon ik een correspondentieclub TTCC (Teen and Twenty Correspondence Club). Die naam had ik afgekeken van Jimmy Saville die op Radio Luxembourg de ‘Teen and Twenty Disc Club’ had. In die tijd bestudeerde ik ook andere correspondentieclubs en zo trof ik ‘Friendship International’ van ene L. den Hengst, V’laan 81 in Boskoop (adres stond bovenaan de lijst) aan. En ook Beetle.
Toen had ik er nog geen idee van wie dat was. In de herfst van 1966 hoorde ik op Swinging Radio England dat ze Nederlandse DJ’s zochten voor Radio Holland. Op zaterdag 31 oktober vervoegde ik me bij een grachtenpand in Amsterdam. Herengracht? Alle sollicitanten zaten op een rij naast elkaar. We moesten een reclame van Coca Cola in het Nederlands en in het Engels voorlezen. En improviseren alsof de apparatuur was uitgevallen.
Ik bakte er niets van. En nu lees ik dat Lex die avond daar ook was en er ook niets van bakte. Dat schept toch een band. Hij werd uiteindelijk in januari 1967 wel per telegram opgeroepen; ik niet. Kan gebeuren. Later heeft hij op de radio nog een briefkaartje van me voorgelezen met de slot tekst: “En dat je achterlichtje nog maar lang mag blijven branden”.
Ik trof hem voor het eerst toen ik Radio Veronica op de Zeedijk bezocht in juni 1967. Drie jaar later zag ik hem weer bij het Popfestival in het Kralingse Bos waar hij blijkbaar door de drugswalm net zo stoned was geworden als ik. Hij presenteerde toen in een grote tent. Prachtige tijd!
In 1976 waren Jelle Boonstra en ik een hele dag in de studio van Hilversum III. Tussen 19:00 en 20:00 uur presenteerde Lex er het Veronica-uurtje met als technicus Ad Bouman. Een andere technicus nam daarna een mooie foto van ons.
Vanaf de start op de kabel, in 1992, luisterde ik naar Radio 538. Later kregen ze een etherfrequentie; de 103.0 FM in Lelystad. Half juli 1995 zat Erik de Zwart ’s nachts in de zendtoren van Lelystad om te zien hoe een Nozema-technicus de draadjes verwisselde van Radio 1 naar Radio 538. Het duurde even. Draadjes in de knoop? Vervolgens de hele nacht geluisterd naar een zeer enthousiast team.
Lex vertelt in zijn boek over de oprichting van (RTL) Veronique en vond het gebouw van RTL in Luxemburg net een mausoleum. Nu was ik daar voor het eerst in juli 1967 geweest, in Villa Louvigny. Het zag er inderdaad wel wat oubollig uit. Diskjockey Colin Nicol heeft me toen het hele gebouw laten zien. Echt iets van vervlogen tijden. Maar voor mij was het fascinerend want het was toch maar wel mooi de bakermat van het beroemde Engelstalige Radio Luxembourg!
Lex heeft het ook over Veronica Lokaal. Tijdens de Firato van 1986 (26 augustus – 4 september) waren er al veel lokale omroepen met een FM-ethervergunning waaronder Radio Noordoostpolder. Naast onze eigen uitzendingen gaven we toen het Veronica-programma door vanaf de Firato. Ook erna gingen we daar nog gewoon zes weken mee door. Uiteindelijk moest het stoppen van het Commissariaat voor de Media.
Als laatste moet ik Joop van der Reijden noemen. De oud-CDA staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Het blijft een groot raadsel waarom Rob Out hem binnen heeft gehaald. Vanwege politieke invloed? Om te zorgen dat ze geen zendtijd moesten inleveren? Ik vond het vanaf het begin een grote vergissing. Hij heeft eerst Rob Out er uitgewerkt en later ook Lex Harding. En het commerciële TV avontuur van Veronica is een redelijke ramp geworden.
Lex schrijft daar minder vleiend over. Zo van; “In nog geen tien jaar tijd heeft hij de boel naar de kloten geholpen. Veronica had geen TV en radio meer, er was niks meer over van dat eens zo sterke merk. Die man heeft een spoor van vernielingen achtergelaten”.
° Tune van Lex Harding (o.a.) bij Radio Veronica
