Een epiloog aan de ‘Playa Papers’. Ik had het niet ingecalculeerd, maar omdat meer ‘volgers’ van deze reeks met ongeveer dezelfde vragen kwamen heb ik alsnog besloten om er nog één keer – maar dan echt voor het laatst – in te duiken.
Ontelbaar moeten ze immers geweest de band- en cassetterecorders die op zondagnamiddag het VVVR-programma van Radio Mi Amigo opnamen. Iedere rechtgeaarde radiofan kreeg immers de kans om liefst 78 afleveringen lang unieke audio-fragmenten op te nemen, met daarbij een flinke portie historiek, context en verrassende fait divers.
Helaas door vele omstandigheden, eerder verteld in dit dossier, werden niet alle opnames ook uitgezonden. Toen er op 6 februari 1977 een einde kwam aan de samenwerking tussen de Vereniging voor Vrije Radio en Mi Amigo, had niemand de complete reeks in z’n bezit. Zelfs al had hij of zij nooit een zondagnamiddag overgeslagen.
Wie wel telkens trouw had zitten wachten om op te nemen, bezat de afleveringen in AM-kwaliteit. Door de wisselende ontvangstkwaliteit van het middengolfsignaal, er werd al eens van frequentie gewisseld en het zendvermogen was af en toe wat zwakker, was de kwaliteit uiteraard verre van optimaal.
Dit alles speelde mee toen RadioVisie in 2003, besloot om de originele programma-tapes te digitaliseren en beschikbaar te stellen op cd. Achtereenvolgens werden ‘Radio Mi Amigo duikt in de radiogeschiedenis’ (18 afleveringen), ‘De geschiedenis van de zeezenders (34 afleveringen) en ‘Verzoekjes voor vrije radio (26 afleveringen), uitgebracht door de Stichting RadioVisie.
Drie keurige cd’s, telkens met een vierdelig ‘inlegvelletje’, dat een resumé bevatte over de tot standkoning van de reeks. Telkens vergezeld van een mini-boekje bij (nou ja, wat zeg je tegen vier pagina’s?), dat meer detailinformatie bevatte per aflevering. De cover was van de hand van RadioVisie-tekenaar Joey,
Vele honderden cd’s kregen een nieuwe thuis. Het eerste boekje werd zelfs gehandtekend door Peter Vandam, Ton Schipper en Ben van Praag. Meestal werden ze aan de man/vrouw gebracht in de al even legendarische ‘Radiopraat Cafés’ die wijlen Luc Degroot organiseerde in zijn Aalsterse bruine kroeg Dirk Martens. Ik denk er nog vaak met heel veel heimwee aan terug. Wat een sfeer, wat een gezelligheid, wat een toevloed van oud- en toentertijd actuele radiomakers.
Ondanks die ruime verspreiding op cd, kreeg ik de afgelopen weken heel veel vragen van radiofans die ofwel hun eigen exemplaar niet meer konden vinden of het stuk maakten. Anderen missen één of meerdere afleveringen. De bewuste cd-opnames werden immers, dankzij het inmiddels doorgebroken internet, vaak voor andere geïnteresseerde radiofans gekopieerd. Via het bekende WeTransfer zullen in de loop der jaren ettelijke MB’s VVVR verstuurd zijn.
Waarna ik als vanzelf weer bij de bedoeling van deze epiloog beland. Wie één of meerdere afleveringen van de 78 VVVR-programma’s mist mag zich melden bij jlbostyn@radiovisie.eu. Niet voor de complete reeksen, enkel zij die ze niet volledig hebben, kan ik helpen. Het is een kleine toegift. Maar ik kan nu eenmaal moeilijk ‘nee’ zeggen. Iets wat we wel eens vaker parten speelt. Maar dat is een ander verhaal.
Over toegiften gesproken. Toen er vroegtijdig een einde kwam aan ‘Verzoekjes voor Vrije Radio’, bleven enkele reeds opgenomen afleveringen onaangeroerd op de plank liggen. In de voorbije afleveringen van deze ‘Papers’ kon je ze alsnog beluisteren en/of downloaden. Op twee ‘shows’ na. De nummers 77 en 78. Als toetje bij dit epiloog-hoofdstukje, vul ik deze lacune graag in. ° Platen die geboycot werden op officiële zenders
° Tunes en liedjes over Radio Veronica
