Net toen we dachten dat we misschien wel heel wantrouwig en zelf een beetje paranoïde hadden gehandeld de voorbije weken, ging het hek alsnog helemaal van de dam. Na de zoveelste doorstart voor het VVVR-programma op 23 januari 1977, werden ook de twee volgende uitzendingen zonder de minste haperingen de ether ingestuurd. Op 30 januari was er opnieuw een editie ‘oude formule’.
We hadden het over enkele populaire programma’s van Radio Noordzee Internationaal, maar ook over de Engelse dj crew. Tony Allen (foto) hoorden we ook nog in z’n beste doen. Een week later was het eerste deel van ‘The Fortunes Story’ aan de beurt. Enkele dagen later al viel een nieuwe felicitatiebrief in de bus afkomstig van Terry King, de manager van de groep.
Een week later, op 13 februari 1977, iets voor 16:00 uur, stonden zoals gewoonlijk alweer onze bandrecorders klaar om deel 2 van ‘The Fortunes Story’ op te nemen. Natuurlijk hadden we al een kopie van de moederband gemaakt vooraleer die naar Playa de Aro werd gestuurd, maar toch namen we het uitgezonden programma nog eens op.
Perplex was een eufemisme
In de originele opname zaten immers geen reclames (behalve die voor de Free Radio Road Show en Baffle), de betaalde commercials voegde Maurice Bokkebroek toe in Spanje, geheel volgens het commerciële schema van Mi Amigo. Bovendien is een programma pas ‘echt’ als het ook wordt uitgezonden. Leuk om bij te houden en een bewijsje voor de kleinkinderen… Vijf minuten later konden we onze recorders echter alweer uitzetten. Al deden we dat niet, verbijsterd als we waren….
‘The Fortunes, deel 2′, haalde de ether niet. Dat onze programma’s wegvielen, dat waren we intussen wel gewoon. Een keertje wel, een keertje niet. So be it. Maar nu vond dj Marc Jacobs (foto) het blijkbaar nodig om via de ether tekst en uitleg te geven. “Het VVVR-programma zou niet worden uitgezonden”, hoorden we hem vertellen. In samenspraak met de directie had hij besloten de Fortunes-opname te boycotten omdat dit niks met de oorspronkelijke opzet van het programma te maken had”. “Bovendien”, stelde Jacobs, “ik kan af en toe ook best een rotzakje zijn. Het spijt mij”.
° De ‘donderpreek’ van Marc Jacobs
° Het nooit uitgezonden VVVR-programma van 13/02/1977 ( The Fortunes Story: deel 1)
Even de baas bellen! Welke baas?
Frans die op dat moment bij mij in Geluwe logeerde en ikzelf, waren een half uur perplex en zagen ons gevoel van de voorbije weken bevestigd. We waren bedonderd, beduveld, belazerd…. Bovendien wisten we niet eens meer bij wie we moesten gaan reclameren. Want wie leidde in godsnaam Radio Mi Amigo? Wie was er programmadirecteur? Wat was er aan de hand? Al wisten we dat het niks zou worden, toch belde ik ’s anderendaags naar het studionummer in Playa de Aro, …waar niemand de telefoon opnam.
Dan maar de Mi Amigo Fanclub geprobeerd, die even verbaasd waren. Peter Vandam, inmiddels weer in Merksem, had geen idee. Joop Verhoof wel en hij beloofde de nodige stappen te doen. Het werd lang wachten. Pas ’s avond slaagde ik er in, alweer via een list, Sylvain Tack te pakken te krijgen. Dit keer had ik zijn villa gebeld, waarbij ik uitsluitend Frans sprak en mezelf Jacques Delmotte noemde.
Eerst kreeg ik Jacqueline, zijn Franstalige vrouw aan de lijn. Ik vroeg naar Sylvain, ik moest even wachten waarna Tack inderdaad zelf kwam opdagen. Ik werd opnieuw Jean-Luc Bostyn, waarbij het me verbaasde dat hij niet eens vroeg waar monsieur Delmotte was gebleven. Hij was op zijn beurt niet verwonderd dat ik hem contacteerde.
Maar zoals ik intussen ook gewend was, waste hij zijn handen in de onschuld en gaf hij de indruk begrijpend te luisteren, terwijl hij in één ruk door beloofde om alles haarfijn uit te zoeken… Alles zou in orde komen.
° Aanstaande zondag: deel 19
