Een project als RadioVisie drijft voor een groot deel op automatismen, ervaring en ‘liefde voor het vak’. Dat laatste wordt af en toe ook pure ‘tristesse’, het heengaan van een kennis uit de sector word je immers nooit gewoon. Het schrijven van een ‘in memoriam’ nog veel minder. Vandaag, precies een jaar geleden, volgde er weer een toen Johan Vanhee overleed. Niet de meest bekende naam in de radiowereld, zijn pseudoniem Johan Rood is dat veel meer.
Al dateren zijn avonturen ook alweer van zeer lang geleden, veel zijn in het collectieve geheugen blijven zitten. Deze oud-technicus en duivel-doet-al van de zeezender Radio Delmare stierf op 18 maart 2019 in een Tsjechisch ziekenhuis. Verbaasd over de plaats ben ik niet. Ook in zijn heengaan zat er… avontuur.
Ik bewaar bijzondere herinneringen aan deze Antwerpse globetrotter, ondanks dat ik hem maar een paar keer heb gesproken. Begin vorig jaar spraken we nog af dat hij op regelmatige basis een column zou schrijven voor RadioVisie. Hij kon dan ook putten uit een ongelooflijk arsenaal aan belevenissen. Helaas is het bij die ene column gebleven. Kort daarna werd hij ziek en nooit meer beter.
Het moet eind juni, begin juli 1978 geweest zijn toen hij plots voor mijn deur stond in een soort ‘battle dress’. Zomaar. Hij had zijn stoute schoenen aangetrokken en was met z’n omgebouwde VW-Kübelwagen tot in Geluwe gereden. Bij RadioVisie hadden we net enkele artikelen geschreven over de nieuwste Nederlandse zeezender Radio Delmare. Ook dat ze nog op zoek waren naar een technicus.
‘Of ik er misschien voor kon zorgen dat hij aan boord kon komen?’ Hij vertelde me dat hij net een aantal maanden met zijn auto door de Libische woestijn had gereden en dat hij eigenlijk nood had aan een nieuwe uitdaging. De hele westerse, kapitalistische maatschappij met al z’n kleine kantjes, was niks voor hem… Bovendien kon hij aan een zender komen. Hij had technische school in Antwerpen (TNA) gevolgd waar ze hem hadden geleerd om die dingen te bouwen en andere technische schakelingen te activeren.
Het werd een boeiende avond, ik beloofde één en ander te proberen. Hij liet z’n coördinaten achter, ik contacteerde Danny Vuylsteke die op zijn beurt Gerard van Dam op de hoogte bracht. Daarna hoorde ik een tijdlang niks meer. Noch van Johan noch van de Delmare-organisatie. En plots was het station daar terug. Nogal verrassend. Aan boord… Johan Vanhee. Hij was geen programmamaker, maar liet via enkele boordmedewerkers af en toe de groeten doen, of een muziekje draaien.
Vanaf dat moment ben ik hem in alle artikelen die we nog zouden schrijven in RadioVisie gewoon Johan Rood gaan noemen, naar zijn haarkleur. Om zijn identiteit geheim te houden en vooral omdat ik niet zo snel iets anders kon bedenken. Hij vond het blijkbaar best OK, want nadien is iedereen hem zo gaan noemen en is hij ook bekend gebleven.
Zijn avonturen bij Radio Delmare, ik zeg het voorzichtig en niet omdat hij gestorven is, waren heldhaftig. Ooit zat hij in z’n eentje aan boord van de Martina toen het zendschip op drift sloeg. Een andere keer moest hij zichzelf in leven houden door de mossels van de romp te schrapen omdat er geen eten meer aan boord was. Hij werd opgepakt en veroordeeld. MacGyver had er echt wat van kunnen leren.
Iemand anders zou het allemaal verschrikkelijk hebben gevonden, voor Johan hoorde het bij het leven zoals ademen, eten en leuke ‘dingen’ doen. Na de zee bleef hij nog een poos in radiomiddens hangen. Aan land. Met veel minder avontuur. Al bleef hij voor de meesten een vreemde eend in de bijt, hij heeft een boel mensen gelukkig gemaakt. Zonder dat hij dat zelf was, al helemaal niet nadat z’n partner vorig jaar overleed. Het moge je goed blijven gaan Johan tijdens het grootste avontuur van allemaal.
Heb ik van ‘horen zeggen’…
° JL Bostyn
Waar ik woonde in die tijd, dat was met moeite 25 km van de zee. Maar ja, Caroline was ook al minder goed te ontvangen in ’79 en ’80.
regelmatig probeerde ik naar Radio Delmare te luisteren, de ontvangst in Maldegem-Kleit zelfs helemaal in open veld zeg maar, zeer slecht te noemen, jammer want ik vond het zeer gedurfd zo’n nieuw zeezender project.
Aan zee was de ontvangst iets beter. in 1979 was het signaal al beter dan van het korte verhaal in 1978. De terugkeer van Caroline, Delmare en Mi Amigo bleek eerst goed te gaan lukken, maar bij de 3 zenders kwamen al snel problemen. Tot ieders verbazing bleek Delmare langer uit te zenden dan Mi Amigo in 1979. In augustus en september 79 hoorde je hoofdzakelijk Johan Rood op de 192 en de 186m want diverse bevoorradingen werden inbeslaggenomen. Door ’s nachts te blijven doorgaan was Johan meestal ’s morgens niet wakker, maar als luisteraar was ik eigenlijk ook later wakker. met Johan bleef je maar luisteren.