Het resulteerde in negen reportages boordevol ‘leuke’ mensen en gebeurtenissen, in woord en beeld. Snapshots met extra sfeer, teksten die dit jaar doen dromen van betere tijden. Vanaf vandaag 17 tot tot en met 25 juli serveren we een terugblik op de ‘Gense Fieste 2007’, coronavrij en ontsmet. Zet alvast de blikjes koel !
Een virus zette de wereld op zijn kop, waardoor zelfs de onverwoestbare traditie van de Gentse Feesten in juli er aan moet geloven. RadioVisie laat je deze zomer echter niet op je honger zitten, wij doken in onze archieven op zoek naar de tijd dat alles nog kon. Thierry Missiaen zwierf in 2007 dagen lang rond op het grootste Europese openluchtgebeuren speurend naar de aanwezigheid van radio in de Fiere Stede.
De nacht is lang, het weer is zomers…
Het onvermijdelijke is gebeurd, onze man ter plekke wordt nu… zelf gefotografeerd. Slaagde hij er eerder in om vier dagen lang incognito ‘zijn ding’ te doen, dan lukt dit nu net iets minder goed. Hij wordt sinds gisteren al eens aangesproken, aangeklampt, aangestaard, en getrakteerd… aan een kraampje. Voorlopig heeft dit geen invloed op de ijzersterke kwaliteit van zijn werk.
Het is moeilijker geworden. Niet omdat ik al eens een woordje uitleg moet geven, over mezelf, over RadioVisie over de Gentse Feesten. Nee, naarmate de Gentse Feesten vorderen, moet ik steeds meer gaan selecteren. Ik wil alles zien, maar dat kan niet. Zoiets is werkelijk onmogelijk. Het Blue Notes festival moest ik overslaan (sorry Aimé!).
Ik ben vooral op pad in de binnenstad, de kern van de Gentse Feesten. Goed trouwens ook voor de kern van mijn opdracht. Misschien herinner je je ook nog dat ik hier eigenlijk terechtkwam om de graad van radioactiviteit te meten tijdens de festiviteiten in deze stad.
En zie… onderweg naar Polé Polé kom ik langs een enorm paneel van Radio 1 en een banner van Jim. En wie leunt er tegen aan? Mijn zoon! De wereld is inderdaad klein. Of het moet iets te maken met onze radar die per slot rekening uit hetzelfde fabriekje komt. Daar gaat alweer een stukje van mijn incognito zijn…
Kort na de middag geniet ik nog maar eens van het mooiste historische zicht van deze stad. Vanaf de Sint Michielsbrug wordt het beeld van de drie torens nog iets dieper in mijn geheugen gegrift. Dit keer met de achterkant van het grote Polé Polé-podium als extraatje. Polé Polé is een topper, vooral voor het trendy volkje. De cocktails schuiven er vlot over de toog. Als er maar voldoende ijs is !
Ook dit jaar werd het enorme podium terug over het water gebouwd zodat er meer ruimte is op de Gras- en de Korenlei. Naarmate de duisternis valt, komt Polé op temperatuur. De babes begeven zich op de drijvende vloten aan beide kanten van de rivier om te feesten en te vieren. De nacht is lang, het weer is zomers…
Ik sluit mijn vijfde dag af op Sint Jacobs met een optreden van de West-Vlaamse rockgroep ‘Het Zesde Metaal’. Dit moést ik zien. De band van Wannes Cappelle uit Wevelgem is een revelatie. Omdat ze in het ‘westvloams’ zingen, doen ze denken aan Flip Cowlier. Toch brengen ze prachtig, eigen werk.
Vooral het nummertje over pesterijen, waarbij Wannes aan de piano zit, deed me rillen. De man vond ook een nieuwe backing zangeres. De blonde schone draait meteen goed mee. Het is een mooie vaststelling om dag vijf af te sluiten. Het is goed geweest! Nu nog een koele pint, lekker slapen en tot morgen. (TM)
