Elke week stof ik zorgvuldig mijn radioverzameling af. Ik ben eraan gehecht want ik heb ze de voorbije decennia allemaal zelf nieuw gekocht. Terwijl ik daarmee bezig ben bedenk ik dat sommige jonge mensen niet eens goed meer weten wat radio is. In de reclame over DAB+ wordt er gezegd dat het gratis is en via de lucht komt. Het is dus vooral geen mobieltje met een internetverbinding.
Toch wel een heel verschil met de jaren zestig van de vorige eeuw. Toen hadden de meeste mensen een eenvoudige radio en sommige een koffergrammofoon. Je kon alleen in de kroegen goede geluidskwaliteit horen en op de kermis luide muziek. In de cafés stond soms een jukebox waar je voor een dubbeltje een plaatje kon draaien, drie plaatjes voor een kwartje, of veertien voor een gulden. Op de kermis werden de luidsprekers verpakt in een doorzichtige plastic zak zodat ze niet nat werden. Over de microfoon werd een zakdoek gevouwen. De botsautootjes hadden meestal de mooiste en luidste muziek. En alles klonk door elkaar.
Als het draaiorgel eraan kwam, ging iedereen de straat op om te zingen en te dansen. Ik woonde in een volksbuurt waarvan vele huizen geen tuin hadden maar slechts een klein binnenplaatsje. Als het weer het toeliet zat iedereen buiten aan de voordeur, sommige met hun radio. De komst van Radio Veronica was een meevaller, daarvoor was er enkel Radio Luxemburg. Soms zaten mensen ook buiten met een koffergrammofoon. Velen brachten dan hun 45-toeren plaatjes mee om te draaien. Heineken was ook altijd aanwezig. Het bier werd niet zo ver van bij ons gebrouwen in de Brabantse hoofdstad. Bij westenwind konden we Heineken ook ruiken. De koffiebranderij ook.
Wij woonden bij het kanaal de Zuid-Willemsvaart. Ook de schippers zaten bij mooi weer aan dek met een radio. Onvergetelijk. In de jaren zeventig en begin tachtig was alles ook nog open, je kon bij de mensen binnenkijken. Nu niet meer. Vaak hangen er nu dichte gordijnen en zijn er luiken voor ramen en deuren. Een blok huizen lijkt steeds meer op een enorme bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Je kunt ook een gat in de grond graven en daar gaan wonen, het is zelfs nog goedkoper.
Ik heb niet zoveel contact met mijn omgeving, bijgevolg weet ik niet naar welke radio of muziek men tegenwoordig zoal luistert. Als ik boodschappen doe loop ik wel eens voorbij de jeugd die naar geluid luistert dat ik niet als muziek herken. Het omschrijft zich het beste als ‘boem, sis, kraak en kras’. Ik word oud. In mijn tijd werden de Beatles, Stones en Elvis ook niet gewaardeerd door de ouderen. Maar het was melodieus, er was zang bij en het ging ergens over.
Soms hoor ik in mijn omgeving ook muziek via Radio 538 en Radio 8FM. De ouderen luisteren naar Omroep Brabant. Ikzelf heb momenteel MDR Radio Sachsen-Anhalt aanstaan. Mijn favoriete programma is ‘Muziek Zum Träumen’. Te beluisteren op WDR 4 van 22:00 tot middernacht. Daarvoor heb ik een Sonos Play 1 in mijn slaapkamer. Maar mijn all time favoriet is ‘LX Classics’ van Lex Harding. Ja, die van voormalig Radio Veronica. Nonstop muziek. 192 kbits/s, dus best in een goede geluidskwaliteit.
