In het jaar 2000 werd het kijk- en luistergeld officieel afgeschaft in Nederland, twee jaar later volgden Vlaanderen en het Brussels Gewest. In Wallonië bleef deze ‘taks’ zelfs tot vorig jaar behouden. Uit de inkomsten werden vooral de publieke omroepen gefinancierd. Nu die steeds meer moeten inleveren, gaan er stemmen op om deze belasting opnieuw in te voeren.
Voorlopig nog niet in Vlaanderen, wel in Nederland. De Nederlandse Publieke Omroep (NPO), de stem achter het plan, heeft het over een belasting waarbij ‘het voor de burger tenminste duidelijk zou zijn, waarvoor hij betaalt’. Maar en dat lijkt een nog veel sterkere drijfveer te zijn: men is de bemoeizucht uit de politieke hoek beu.
Zonder apart potje waar het kijk- en luistergeld in wordt gestort, wordt bijna alles gefinancierd uit algemeen belastinggeld. Het gevolg is dat de politiek zich regelmatig bemoeit met de financiën van de NPO. Het orderwoord daarbij is meestal ‘bezuinigen’. Zo werd de NPO onlangs nog maar eens dringend verzocht om met een serieus verbeterplan te komen om hun toekomst veilig te stellen.
De publieke omroep zag het evenwel anders, men ging lobbyen om alsnog… meer geld uit Den Haag te krijgen. Dat lukte deels toen de politiek besloot om eenmalig veertig miljoen euro extra toe te kennen, weliswaar als compensatie voor de tegenvallende reclame-inkomsten. De eis om met een serieus verbeterplan te komen bleef overeind.
Al zou dat inhouden dat moet worden gesnoeid in de populaire dagprogrammering, waarbij vooral seniorenprogramma’s zouden (kunnen) verdwijnen. Net die waar omroepvereniging MAX zich in specialiseert. Directeur Jan Slagter ziet het daarom anders en stelt zelfs dat mensen door het betalen van kijk- en luistergeld zich ‘meer verbonden voelen met de programma’s die we van dat geld maken.’
Of het allemaal zover komt, is een hele open vraag. Veel Nederlanders geven nu al aan niet meer naar de NPO te kijken. Anderen beweren dan weer dat nooit lineaire televisie te kijken. Iets wat ons inziens net zo goed opgaat voor radio. Maar probeer dat eens te controleren.
Kijk en luistergeld is niet meer van deze tijd. En zoals deze andere persoon hier meld. Die hele handel verwijzen naar de prullenbak. Hoe ga je controleren wie al dan niet een radio en of tv in zijn of haar bezit heeft ? En dan nog niet alles ga je dan ook de mensen die bv kijken via internet ook taks laten betalen ? ik verslikt me haast van het lachen. Mijn wijlen ouders hadden een 2 de hands radio van de ouders van wijlen vaders kant gekregen. Want die kochten een nieuwe radio ik praat nu ergens over midden jaren 50 vermoed ik ?
Omdat men grootouders (vaders kant) een nieuwe radio gekocht hadden , stormde Grootvader plots ons huis binnen en in grote paniek. Want hij had thuis dus controle gekregen van de dienst Radio Taks om te zien of alles betaalt was en in orde. Maar mijn ouders hadden geen cent betaalt dus kwam hij een briefje brengen dat moest aantonen dat er wel betaalt was enz blabla je kent dat wel.
Wel sinds de jaren 60 zeg maar tot de late jaren 90 (dat ik zelfs nog taks moest betalen) hebben we nooit of te nimmer ooit één persoon aan de voordeur gezien. Die kwam controleren of we wel radio en tv taks hadden betaalt ? Dan ik soms wel eens de vraag stel , zij die bv nooit een rooie Frank betaalt hebben zijn eigenlijk rijk nu haha, en wij zoals velen anderen die wel altijd netjes op tijd betaald hebben zijn eigenlijk arm. Want stel dat we nooit hadden betaalt dan hadden ze toch nooit controle gezien.
Wat dus wil zeggen dat het eigenlijk onmogelijk is of was om elke huis in heel Belgie te gaan controleren of er wel een radio of tv toestel in huis stond. Dus goed dat het ooit afgevoerd werd want mensen werden toch maar schrik aan gejaagd voor wat niet te controleren was dat denk ik ? en dus laat ze lekker fluiten en vooral zelf alles betalen. Het is niet meer van deze tijd en je moet dom zijn om er achter te staan.
Laat de rijken maar taks betalen ? haha alleen ze gaan dat niet doen en gelijk hebben wij ook niet.
In de jaren ’60 gebeurde die controle vooral op basis van zichtbare tv-antennes, die toen nog welig tierden op onze huisdaken. Ontsnappen aan de taks kon je toen vrijwel enkel met een tv in occasie in het zwart en een antenne onder dak en dat lukte meestal enkel in regio’s waar je dicht genoeg tegen de zender woonde. Men (ver)legde toen de focus voor de controles naar tv, dus niet zozeer meer op radio. Radio- en tv-verkopers moesten trouwens al hun verkopen doorgeven en die moesten echt niet proberen te foefelen. Zwartkijken bestond wel, maar de burgers waren toen veel plichtsbewuster dan ze vandaag zouden zijn. Vanaf de late jaren ’70, toen de kabeltelevisie algemeen ingang begon te vinden, werden de klantenbestanden van de tv-intercommunales getoetst bij de dienst Kijk- en luistergeld. Lukraak aanbellen voor controles, dat gebeurde niet, tenzij je was ‘verklikt’, want ook dat was een gangbare sport. In Duitsland hanteren ze sinds vijf jaar een vaste Rundfunkbeitrag per gezin. Iedereen betaalt, of je nu een tv hebt of niet. Vergelijkbaar dus met bv. forfaitaire huisvuiltaks. Wellicht denkt Nederland aan een gelijkaardig systeem.
Staatsradio en tv is niet meer van deze tijd. Afschaffen die handel