Onlangs kwam in een nieuwsgroep over radio het onderwerp ‘productiemuziek op lp’s’ voorbij. Toen ikzelf nog programma’s maakte, liet ik één en ander al eens uit Amerika over komen. Productiemuziek op lp uit Fresno was zeer gewild en werd destijds ook gebruikt op Radio Caroline en Laser 558. Denk alleen maar eens aan de lachjes in de shows van Charlie Wolf bij deze laatste zeezender. Maar er waren ook nieuwsjingles van Radio Caroline.
Het ging om een serie van vijf lp’s met als titel ‘Cheap Radio Thrills’, waarvan ik vele tracks gebruikte voor Radio Lago, Radio Groningen, Radio Nova België en veel meer. In samenwerking met Paul de Haan werden er vele jingles ingesproken, maar ook spots voor Radio Groningen om luisteraars bewuster te laten omgaan met het milieu. Zo was er in 1981 de introductie van de glasbak in de gemeente Groningen. Paul had een prachtige tekst in gedachten om met ‘Cheap Radio Thrills’ een mooie en vooral duidelijk op dat doel gerichte spot in te spreken.
Ook toen wij beiden werden gevraagd mee te doen aan het lokale radio experiment voor Groningen Radio Stad, kwamen de lp’s weer tevoorschijn. Ze kwamen ook van pas voor jingles ten bate van de 49 uur durende ‘Historie van de Zeezenders’, door ons geproduceerd. Het deed Paul en mezelf een genoegen dat destijds zowat alle belangrijke grote dagbladen aandacht besteedden aan dit Park Radio Producties document.
Cheap Radio Thrills. Music for contests, program themes, funny music, audience reactions, organ thrillers, cheap jingle singers, jingle add-ons, station sounders, rim shots, promo stagers, intensity beds, drop-ins. From Dan O’Day’s L.A. Air Force.
Maar ik dacht ook aan de serie ‘The 30’s and ‘60s’, die ik kocht bij Valentino Incorporated in New York. Jarenlang werd er intensief gebruikt van gemaakt voor vele producties. Uiteindelijk bood ik de serie aan op de RadioDays in 2012 en 2014 voor zij die er ook van wensten te genieten. Slechts één lp heb ik nog in mijn bezit, puur uit nostalgische overwegingen.
Amerikanen wisten je te vinden om radioprogramma’s mooier te maken. Ik denk dat in die tijd, niet lettend op de privacy regels, de adressen van kopers brutaal weg werden doorgegeven aan andere geïnteresseerde partijen. Zo herinner ik mij dat ene Tom Adams een folder stuurde naar mijn Postbus 102 in Groningen. Een adres dat al meer dan tien jaar niet meer actief is. In een glossy folder meldde hij mij dat ik via zijn ‘Electric Wienie’ kon rekenen op hulp om zo snel als mogelijk mogelijk aan de top van het radiofirmament te komen.
Dat was in 1980. Toen was het net tien jaar geleden dat Adams voor de eerste keer zijn Electric Weenie-grappen stuurde naar zeven deejays in zijn land. Hij beweerde dat alle zeven nog steeds een abonnement hadden op zijn service. Hij wist dan ook grote namen uit de Amerikaanse radioindustrie te overtuigen om zijn grappen en grollen te gebruiken. Dr. Don Rose deed het in ieder geval met veel plezier. (foto bovenaan).
