‘Baby’ Bob Stewart werd net geen 80 jaar
Een natuurtalent
Precies een jaar geleden werden vele liefhebbers toch nog verrast door het heengaan van Graham (Robert) Stewart, of (‘Baby’) Bob Stewart in de radiowereld, één dag eerder. Hij was vooral gekend als pionier bij de zeezender Radio Caroline, en bij de Engelstalige uitzendingen van Radio Luxemburg vroeger. Later zou hij ook nog voor andere omroepen werken.
Bob Stewart was zeer geliefd. In de vroege jaren van commerciële radio was zijn warme radiostem een zeer herkenbare vriend voor vele luisteraars. ‘Een natuurtalent in de kunst van het communiceren’ schreef een collega gisteravond. Terecht. De verslagenheid was dan ook groot, al was reeds langere tijd bekend dat hij problemen had met zijn gezondheid.
‘Bobby Baby’
Legendes worden niet geboren, ze worden gevormd. Bob Stewart zag het levenslicht op 3 juli 1939 in Liverpool. Na zijn legerdienst combineerde hij diverse jobs met DJ-optredens in zijn vrije tijd. In 1965, een jaar na de start van Radio Caroline zat Bob aan boord bij het nieuwe Caroline South, doch verhuisde naar Caroline North om het middagprogramma (12:00 tot 15:00 uur) te presenteren.
‘Baby’ Bob gebruikte steeds de herkenningszin ‘This is your Bobby Baby, who loves you so crazy’. Als herkenningstune gebruikte hij het nummer ‘Image’, van Alan Haven. Anderhalve maand voor de antizeezenderwet er in 1967 aankwam verliet hij Radio Caroline, en zocht ander werk als omroeper.
Langste staat van dienst
Bob kwam uiteindelijk bij Radio Luxemburg terecht, the English Service, en zou er achttien jaar blijven. Het was de periode dat Radio Luxemburg weinig concurrentie had, en bijgevolg zeer populair was. Hij week daarna uit naar Texas (Amerika), doch was een tijd later weer te horen op Radio Luxemburg, later ook bij Jazz FM, Red Rose Preston, Capital Gold,…
Bob was de presentator met de langste staat van dienst bij Radio Luxemburg. Hij nam er meerdere shows voor zijn rekening en bleef tot de omroep op satelliet zou gaan. Hij was ook een prima voice-over, die vele collega’s aankondigde, en die eveneens de dagelijkse zender-opening en sluiting insprak.
Kanker strottenhoofd
In 1999 kwamen er meldingen dat bij hem kanker was ontdekt aan het strottenhoofd. De operatie verliep goed, doch door complicaties moest hij nogmaals naar het ziekenhuis. Gelukkig was dat weer op tijd en herstelde hij daarna goed. Er werd regelmatig via e-mail met hem contact gehouden (via Radio London), zowel door fans als door vroegere collega’s.
In één van zijn berichten schreef Bob toen: ‘Het gaat goed met mij, de spraaktherapie bezorgde me gisteren al een beetje stem, en meer dan het gefluister’. Bob keek ernaar uit om weer meer te kunnen praten, al was dat desnoods iets minder luid. Hij zou nog meerdere operaties ondergaan, doch bleef geloven in een goede afloop.
Anekdotes
Regelmatig dankte Bob ook zijn vrouw Cynthia, die zijn leven een paar keer had gered. Hij voegde er dan graag aan toe dat hij verder geen roddels of achterklap te melden had, hij bleef positief en een eeuwige grapjas. Het contact werd een tijd onderbroken, opnieuw voor operaties, en iemand meldde dat zijn computer verouderd was.
In 2006 stuurde Simon Tattersall Bob een bericht, toen hij zelf na bijna dertig jaar afscheid nam van de radio. ‘Mijn eerste radioshow in juli 1978 was op Radio Luxembourg, het programma Celebrity DJ’s! Ken je die reeks nog? Jij Bob, wekte mijn enthousiasme voor de radio op, met een verzoek voor mijn elfde verjaardag, op 30 mei 1967 op Caroline. Ik vraag me af of je dat nog weet?
Wat een geweldige tijd
‘Hoe mijn vader tijdens de jachtrace van Fleetwood naar Isle of Man, in 1967, het schip van Radio Caroline bezocht, en een blik McEwan’s Export naar je gooide, met een verzoek van de crew van High Noon, om het filmthema van ‘High Noon’ te spelen! Ik wou gewoon een heel grote ‘dank jewel’ zeggen, voor de inspiratie en de geweldige radio, zowel Radio Caroline als Luxy (Radio Luxemburg) al die jaren. Wat een geweldige tijd’
Uiteindelijk zou Bob Stewart het emailadres niet meer gebruiken. Hij kreeg problemen met zijn hart, en toen hij ook nog de ziekte van Parkinson kreeg stopte de communicatie met iedereen. Op 28 maart 2019, raakte dan bekend dat hij was overleden. R.I.P. Bob Stewart, hij zou op 3 juli van dit jaar tachtig geworden zijn.
‘Wat een stem’
De internationale radiowereld bracht meteen hulde aan de legendarische presentator. David Lloyd: ‘Je betekende zoveel voor een generatie van radioliefhebbers. Als jij over de vele Watt aan vermogen praatte, dan konden wij die ook voelen’. Fred Marden: ‘Ik luisterde naar hem en Peter Anthony in een klein dorp in 1985, met een transistorradio aangesloten op een autobatterij!’
John Myers: ‘Wat een man, wat een stem. Ik was zo gelukkig dat ik met hem mocht werken bij Red Rose. Hij rookte altijd, ik zei hem op een dag dat hij in de studio moest stoppen, maar hij antwoordde ‘Geen gekheid. Geen Bob’. En hij rookte verder’. Rob Lubbock: ‘Zo’n dynamische stem op 208 Radio Luxemburg en 1548 AM Capital Gold in Londen’. (HvV)
