Terug naar 1979, naar de maand maart waarin andermaal werd aangekondigd dat de omroepbijdragen, als het aan de minister van CRM lag, zouden verhoogd worden. In 1980 plus vier gulden waardoor de bijdrage naar honderddertig gulden werd getild. Enkel om te kijken… want voor het bezit van een radio-ontvanger moest ook nog eens 38,50 gulden opgehoest worden. Een verhoging van één gulden vergeleken met 1979.
De NOS werd verondersteld daarmee akkoord te gaan en er tevreden mee te zijn. Maar dat was buiten de andere omroepverenigingen gerekend. Zij waren allesbehalve gelukkig met de voorstellen om de ledendrempels aanzienlijk te verhogen. Vooral de kleinere omroepen, VPRO, EO en de VOO waren fel gekant tegen de plannen. Een woordvoerder van de VPRO verklaarde dat de omroep hiermee direct in de gevarenzone zou verkeren en eventueel de zendvergunning zou verliezen.
Vanuit de hoek van de EO en de toen nog jonge omroeporganisatie VOO (Veronica) werd ook negatief op de plannen gereageerd. Maar minister Til Gardeniers (foto) stelde haar voorstellen te baseren op het feit dat de afschaffing van de koppeling van lidmaatschap van een omroepvereniging en de omroepbijdrage zeker tot een bijstelling van de bijdragen noopte.
Het voorstel dat zij al in juli 1978 indiende, hield in dat het vereiste aantal leden voor de status van A-omroep van 400.000 naar 500.000 diende verhoogd te worden. Een B-omroep zou minimaal 325.000 moeten tellen, een C-omroep 150.000. Uiteindelijk zouden er nog vele verhogingen volgen alvorens die vorm van inning werd afgeschaft en de kosten voor de publieke omroepen werden verrekend via de belasting.
Ondertussen waren er in geheel Nederland tal van radiostations actief die niet over een vergunning beschikten. Al dan niet commercieel, al dan niet goed georganiseerd, al dan niet het Nederlandse levenslied volgend en al dan niet alleen maar in de lucht om… verbindingen te zoeken met andere stations, de zogenaamde 27 MC’s. In maart 1979 was er in de provincie Groningen iets heel speciaals aan de hand met die laatste.
Door de enorme sneeuwval in zowel Groningen én Friesland werd door de politie en de PTT controledienst een niet officiële afspraak gemaakt dat alle ‘mobiele stations’, ofwel de toen nog illegale 27 MC- zenders, ongehinderd hun ding konden doen en aan de hulpverlening mochten deelnemen. Nadat het leven in het noorden weer normaal was te noemen, kregen vele automobilisten alsnog bezoek van de PTT opsporingsdienst en werd hun apparatuur toch in beslag genomen. Aangenomen mag worden dat ambtenaren van de opsporingsdienst autonummers hadden genoteerd en collega’s bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer inschakelden om achter de adressen van de automobilisten te komen.
In dezelfde week maakteTil Gardeniers bekend dat ze radiozendtijd had toegewezen aan de Mormonen-gemeenschap, dit vanaf 1 oktober 1979. Eén keer een kwartier om de vier weken. Een aanvraag voor televisiezendtijd werd afgewezen. Met deze toewijzing ging de minister van CRM tegen de Omroepraad in, die had geadviseerd totaal géén zendtijd toe te kennen en beide aanvragen af te wijzen.
Hans Knot
