Na de eerder toevallig tot stand gekomen postume hulde die gisteren in Antwerpen gehouden werd voor de onlangs overleden Sylvain Tack, kwam vandaag heel letterlijk een einde aan de saga rond een van de opmerkelijkste mensen uit de Vlaamse zaken-, show- en radiowereld. Iets na halfvier werd Sylvain Tack ter aarde besteld op het kerkhof van het plaatsje Oudenburg, waar hij vorige week zondag overleed.
Zonder kerkelijke plechtigheid hadden ruim vijftig oud collega’s, vrienden en kennissen zich rechtstreeks naar het kerkhof begeven. Daarbij enkele oud-medewerkers van Radio Mi Amigo. Will van der Steen en Bert Bennett kwamen helemaal uit Nederland, van Belgische zijde waren onder andere ook Ton Schipper, Walter Galle en Patrick Dubateau present.
Presentator Bert Bennett, die het Spaanse avontuur van Mi Amigo vanaf dag 1 meemaakte, hield een eerste grafrede. Norbert, zanger en presentator vanaf de allereerste uitzenddag op 1 januari 1974, sprak daarna zijn dank uit. Tenslotte volgden beklijvende woorden van Marcel Sieron, één van de belangrijkste pionnen wat de reclamewerving voor Radio Mi Amigo betrof. Hij richtte zich heel persoonlijk tot de overledene: ‘Sylvain, je bent eindelijk aangekomen. Alleen is je reis flink verkort’.
Waarna de burgemeester van Oudenburg, die vond dat Sylvain een waardiger begrafenis had moeten krijgen, de plechtigheid afsloot. De aanwezigen legden één voor één witte bloemen op de kist, waarna lokale ‘parochiewerkers’ ze naar beneden lieten zakken en onmiddellijk het graf dichtgooiden…
Vlaamse muziekwereld schittert als een dode ster
Sylvain die niet enkel van de Suzy-wafels een begrip maakte, maar net zozeer van Radio Mi Amigo, startte dit radiostation vooral met het doel de Vlaamse showwereld vooruit te helpen. De artiesten van eigen bodem die dankzij de zeezender hits scoorden, zijn niet te tellen. Helaas het is lang geleden. Te lang blijkbaar. Behalve Erik Marijse, Eddy Govert (Le Grand Julot), een duidelijk aangeslagen John Horton, zoon Jeason (onlangs nog in Eurosong) en Paul Severs die zich liet verontschuldigen, maar wel voor een flinke bloemenkrans zorgde, schitterde de Vlaamse artiestenwereld door afwezigheid. ‘Uit het oog, uit het hart’, fulmineerde Nobert.
Adriaan Van Landschoot, die een vergelijkbaar parcours aflegde als Sylvain Tack, hij startte Radio Atlantis als steun voor de Vlaamse artiesten, en ook hij richtte muziekuitgeverijen en platenlabels op, vond het dan weer niet kunnen dat een figuur als Ronan O’Rahilly niet was komen opdagen. De Ier, mede-eigenaar van het Mi Amigo-zendschip en de man die dankzij Sylvain zijn eigen Radio Caroline in de lucht kon houden, bleef eveneens afwezig. Er was ook geen vertegenwoordiger. ‘Bloemen noch kransen’.
De wel aanwezige personen die zich de moeite getroost hadden om naar de uitvaart te komen, waren uiteraard het bewijs dat niet iedereen vergeten was hoe Sylvain Tack een flink deel van de Vlaamse en Nederlandse radio- en showwereld heeft beïnvloed in de zeventiger jaren. Zonder hem zou dat deeltje van de geschiedenis er anders hebben uitgezien. Maar ergens zal Sylvain Tack, ontdaan van alle aardse balast, zijn avonturen verder zetten.
Tof van jullie om dit nog eens in de belangstelling te brengen,Sylvain mag niet vergeten worden,daarvoor was hij te groot.
We missen Sylvain,Mi-Amigo en de vele andere dingen die hij heeft gedaan voor de vlaamse artiesten.
Rust zacht Sylvain! Ik ben je niet vergeten.
Inderdaad Johan,
Een man als Sylvain mag men nooit vergeten.
In de tijd van Mi Amigo vonden de meesten het normaal dat er zo’n zenders waren.
We mogen van geluk spreken dat er zo’n durvers bestonden.
Iedere keer ik mijn pc opstart, zie ik de MV in volle glorie op mijn scherm.
Dus vergeten? NOOIT En zeker de man achter deze zender. Sylvain.
Groeten Eric