De Raad van State mag dan afgelopen donderdag niet zijn ingegaan op de vordering van het Finse Finnpage, momenteel lopen er bij de Raad van State nog twee ‘vragen tot schorsing’ van de Vlaamse procedure tot erkenning van twee landelijke commerciële radiostations. “RadioVisie” kon vandaag in dit verband een document inkijken dat ook circuleert bij het Vlaams Commissariaat voor de Media (VCM) zelf.
RTBF EN FRANSE GEMEENSCHAP STRIJDEN SAMEN
Het gaat enerzijds om een vraag die op 13 augustus jongstleden werd ingediend door de Franstalige publieke omroep RTBf die het niet eens is met het besluit van de Vlaamse regering van 8 juni 2001. Drie dagen later volgde anderzijds de Franstalige Gemeenschap, die een apart verzoek tot schorsing indiende, maar ook met hetzelfde doel, het besluit van de Vlaamse regering onderuit halen. Het is bekend dat voorzitter Hervé Hasquin (foto) van de Franse Gemeenschap, in navolging van mediaminister Richard Miller, eerst een globaal frequentie-akkoord wil voor heel België.
DIRK VAN MECHELEN NEGEERDE ZIJN COLLEGA
De Vlaamse minister van media, Dirk van Mechelen, heeft herhaaldelijk laten weten ook zonder het akkoord van de Franstaligen te willen beginnen, maar Hasquin noemde dit twee maanden geleden al illegaal. Van Mechelen heeft de daad bij het woord gevoegd door op 8 juni 2001 het Vlaamse frequentieplan goed te laten keuren (weliswaar nog niet volledig, maar toch grotendeels), en Hasquin heeft, naar nu is gebleken, twee weken geleden de tegenstap gezet door de Raad van State in te schakelen, teneinde dat besluit te laten vernietigen.
ROL VAN DE RTBF IS VOORLOPIG ONDUIDELIJK
Waarom de Waalse publieke RTBf een apart verzoek tot schorsing heeft ingediend, zelfs nog vooraleer de Franstalige Gemeenschap met dezelfde eis bij de Raad van State aanklopte, is momenteel niet duidelijk. Ook is het niet bekend welk belang de RTBf bij een schorsing zou hebben. Opmerkelijk is dat zowel de RTBf als de regering van het Franse Gewest om schorsing van het ganse besluit van 8 juni vragen. Dat gaat immers niet uitsluitend over de ingebruikname van frequenties. Belangrijk onderdeel is ook dat in Vlaanderen slechts twee landelijke radio-omroepen kunnen worden erkend, die vervolgens ieder één van de beide ‘landelijke’ frequentiepakketten krijgen toegewezen.
FREQUENTIES ZIJN VERGEVEN AAN DE STAAT BELGIË
Wat de frequenties betreft, ziet de zaak er voor het VCM niet zo gunstig uit. Krachtens de regels van de International Telecommunications Union (een instituut van de Verenigde Naties waarvan zowel België als de omringende landen lid zijn), mogen leden onder strikte voorwaarden frequenties in gebruik nemen, na hierover afspraken te hebben gemaakt met de omringende landen en de ITU in Genève. Wat FM-frequenties betreft, mogen landen die zelf ‘delven’ en volgens de strenge afspraken in gebruik nemen. Maar in het geval België is dit voorrecht dus wel gegund aan de Belgische Staat, en niet aan Vlaanderen, Wallonië of het Duitse Gewest afzonderlijk.
HET GROTE GELIJK VAN ENE HERVE HASQUIN
Komen de drie deelregeringen er onderling niet uit, en kan er bijgevolg niet ‘als Belgische Staat’ een duidelijk frequentieplan naar voren worden geschoven richting ITU en omringende landen, dan ontstaat er een groot probleem. Hasquin heeft dus gelijk wanneer hij stelt dat de Vlaamse regering illegaal handelt als zonder zijn toestemming, in Brussel en Vlaanderen, etherfrequenties in gebruik worden genomen. De door hem opgestarte procedure bij de Raad van State maakt derhalve een goede kans van slagen.
EEN ANDER LICHT OP VERTROUWELIJK RAPPORT
Nu de procedures lopen bij het hoogste rechtscollege in België, valt er plots ook een ander licht op het vertrouwelijke document dat “RadioVisie” in handen kreeg over ‘Energy Vlaanderen’. Het analyserapport dat op ‘een Vlaams ministerie’ circuleerde, was al veel eerder dan 16 augustus (de dag waarop Wallonië de frequentiezaak aanhangig maakte) in het bezit van “RadioVisie”. Pas na ruim een week, op 18 augustus, werd de inhoud gepubliceerd, na eerst het document te hebben onderzocht op authenticiteit. Maar op grond van het feit dat er nu diverse procedures bij de Raad van State lopen, mag worden geconcludeerd dat Richard Miller en Dirk van Mechelen er uiteindelijk toch niet zijn uitgekomen.
FINNPAGE KREEG ONVERWACHTE ‘BONDGENOTEN’
Schorsing van het besluit van de Vlaamse regering van 8 juni, zoals de RTBf en Wallonië voorstaan, is eveneens koren op de molen van het Finse Finnpage. De dochteronderneming van het Amerikaanse Metromedia concern strijdt eveneens bij de Raad van State voor de mogelijkheid alsnog een eerlijke kans te krijgen op een frequentiepakket. Het Vlaams Commissariaat verklaarde Finnpage op 25 juni onontvankelijk, omdat er enkele documenten in de aanvraag zouden ontbreken, en omdat men reeds een Nederlandse zendvergunning heeft, en derhalve, volgens het VCM, niet in aanmerking komt voor een Vlaamse licentie, en dus ook niet voor etherfrequenties.
FINNEN STAPPEN OPNIEUW NAAR RAAD VAN STATE
Het verzoek tot schorsing bij uiterst dringende noodzakelijkheid van Finnpage haalde het afgelopen donderdag niet, omdat de Raad van State oordeelde dat het te laat werd ingediend. Normaal gezien dient dit binnen de zeven dagen te gebeuren. Finnpage liet vier weken verstrijken tussen afwijzing en verzoek tot schorsing. De Finnen hebben nu besloten om aanstaande maandag een gewone schorsingsprocedure aanhangig te maken, net zoals de RTBf en Wallonië reeds hebben gedaan. Dergelijke procedures kunnen echter drie tot twaalf maanden in beslag nemen.
DE HETE HERFST IS AL VOLOP AAN DE GANG
Overigens, mediaminister Dirk van Mechelen heeft meermaals laten doorschemeren dat hij enkele rechtszaken verwachtte. Komende week staat hij echter voor het voldongen feit dat er reeds drie procedures bij de Raad van State zullen lopen, terwijl de licenties voor de beide frequentiepakketten nog vergeven moeten worden! Schreven we hier bij “RadioVisie” niet onlangs dat het een hete herfst zou gaan worden?
WD
