Wat kun je toch met je mobiele telefoon enorm veel regelen. Denk alleen maar aan alle betalingen die je kunt doen met het apparaat. Een halve eeuw geleden gingen we daarvoor naar het postkantoor. Diende je bijvoorbeeld geld over te maken voor een verzekering, waarvoor je een rekening had gekregen, dan ging je naar een van de vele postkantoren die je stad rijk was.
Je meldde je bij het loket en vroeg een overschrijvingskaart of je haalde er een uit de houder aan de muur. Je vulde de gewenste gegevens in en de loketbeambte controleerde de gegevens, zorgde voor een handtekening en goedkeuringsstempel… nadat het juiste bedrag was geïncasseerd. Daarna werd het korte strookje van de overschrijvingskaart afgescheurd en als bewijs van betaling aan de klant meegegeven voor zijn of haar boekhouding.
In de eerste week van januari 1974 was er een verrassend bericht dat door velen niet begrepen werd. De PTT, destijds verantwoordelijk voor een groot deel van het betalingsverkeer, had namelijk besloten in de loop van dat jaar te beginnen met de automatisering van het spaar- en betalingsverkeer van de postgiro. Als wijze van proef zouden er op twintig postkantoren zogenaamde loketterminals worden geplaatst.
Ze werden allemaal via een telefoonverbinding aangesloten op een centrale computer. De terminals werden geleverd door Philips en kostten liefst 30.000 gulden per stuk. Het doel van de Postgiro was om de spaarders alsook de girorekeninghouders dichter bij het loket te brengen. Een ander groot voordeel was dat een deel van de administratie wegviel. De apparaten namen onder meer de renteberekening en de bijschrijvingen op de rekeningen over, plus de saldocontrole.
Tevens werd bekend gemaakt dat voor de verdere modernisering van de gelddiensten van de PTT de directie had besloten samen met Philips de mogelijkheden te onderzoeken van een geïntegreerd computersysteem, dat diende te beantwoorden aan de specifieke eisen van het geldverkeer. Bovendien werd het duidelijk dat de klant van de postgiro geen enkele cent hoefde te betalen voor de apparatuur.
We zijn inmiddels bijna een halve eeuw verder.
In een stad als Groningen, met zo’n 238.000 inwoners is er slechts één groot kantoor van de ING, de bank die veel van de diensten van de giro overnam. Veel mensen doen hun zaken per mobieltje. Zij die geen moderne telefoon ter beschikking hebben doen de overschrijvingen nog schriftelijk. Miljarden winsten bij deze bank en een minimale rente.
Vergeet ook niet dat een maandelijks een bedrag wordt ingenomen van het klantentegoed wegens al dan niet verzorgde activiteiten door de ING.
